Gül açar hüzün biter kış yurdu terkederken Güllerle çıkar gelir yar ilk bahar gelirken
Hazan gitti yapraklar güneş ve ölüm rengi
Eser rüzgarların durgun ahengi
Giden her sonbaharın birde ilkbaharı var
Güneş her ilkbaharda yeni umutlarla doğar
Şiir zamanı
Yeşilden kan kızıla evrilirken yapraklar
Bir ölüm güzelliği çöker hazan biterken
Yapraktan örtüsünü giyinirken topraklar
Ölümün binbir rengi hüzünle raksederken
Kasımda yar gelirdi en son bahar giderken
Dökülür birer birer inleyerek amansız
Savrulan yapraklarım başıboş hanümansız
Serseri rüzgarlara kapılarak zamansız
Cemreler göçer bir bir hazan sona ererken
Ardından kar gelirdi en son bahar giderken
Dal yapraktn vazgeçmiş çabuk unutup yazı
Düşen her bir yaprakta yansır ölümün izi
Renklerin semahında yarimin güzel yüzü
Bir gülün suretinde rengarenk aksederken
Aşkla açar gelirdi en son bahar giderken
Güz biter hazan gider bulutlar hüzün yağar
Kasımda yar gelirdi bekledim gelmedi yar
Cemreler göçüp gitti ne kış geldi ne de kar
Fakat her sonbaharın birde ilkbaharı var
Ölüp giden her yaprak elbet yeniden doğar
Umutlar filiz verir zindanlarda gül açar
Gül açar hüzün biter kış yurdu terkederken
Güllerle çıkar gelir yar ilk bahar gelirken
ALI BESNEK
