Ali Besnek'in "Gel Ey Bahar" adlı şiiri, kışın sert geçtiği bir dönemde baharın özlemiyle dolu bir duygusal yolculuğu anlatıyor. Şiirde, kışın dondurduğu umutlar ve baharın gelmesiyle yeniden yeşerecek olan sevgi ve umutlar tema olarak işleniyor. Anneden babaya, doğadan insanın iç dünyasına kadar geniş bir yelpazede duyguları ve doğanın döngüsünü hissettiren şiir, güçlü bir sezgi ve imgeleme gücüyle yazılmış. Ali Besnek, dilin ve doğanın gücünü kullanarak okuyucuya duygusal bir derinlik sunuyor.

Kış savaş derken mart dondu, şubat dondu, düşen cemreler dondu, fikir dondu, zikir dondu, yar dondu, gül dondu, bahar dondu, Kalem dondu, bize de yazmak düştü

ŞİİR ZAMANİ

GEL EY BAHAR

Artık umudu kestim baharın gelişinden

Tutuldu kara kışa cemreler dondu tel tel

Nevbaharlar gelirdi kış giderken peşinden

Gel ey bahar gel yine seherlerden çıkta gel

Yarimin gözlerinden gözlerime bakta gel

     ***   ***   ***

Çocukluğumdan kalma bu karakış bu ayaz

Annemin yüreğinden dökülürdü bahar yaz

Şimdi sen gittin annem mevsimler siyah beyaz

Gel ey  bahar  gel  yine  güllerini takta gel

Yarimin saçlarına deste deste dökte gel

     ***   ***   ***

Gel güneşinle erit şu dağların karını

Gel gül açsın dağıtsın bülbülün efkarını

Kardelenler kaldırdı buzdan duvaklarını

Gel ey bahar gel yine buz dağını yıkta gel

Yarimin dizlerinden usul usul sekte gel

    ***   ***   ***

Senden önce geldi bak koca karının kışı

Soğuk buzdan bir perde penceremin nakışı

Sevdiğimin gözünde gördüm donuk bakışı

Gel ey bahar gel yine aşk odunu yakta gel

Yarimin kirpiğinden damla damla akta gel

    ***   ***   ***

Gel yurduma kapkara çöken bulut dağılsın

Gel umuda vurulan kelepçeler kırılsın

Gel mazlumun kanayan yaraları sarılsın

Kuruyan gönüllere sevdaları ekte gel

Gel ey bahar gel yine korkuları yıkta gel

Yarimin güllerinden dikenleri sökte gel

ALİ BESNEK