Mehmet Durmuş'un "Mazi" adlı şiiri, Şiirde, köy yaşamındaki samimiyet, dostluk, emek ve doğa ile iç içe geçen bir hayat resmediliyor.

 

                                     MAZİ                        

 

Yaya yürür biz atlara binmezdik,

Köyde yaşar şehirlere inmezdik,

Söz verdik mi ölüm olsa dönmezdik,

Demir kertiğinden sözümüz vardı.

      ***     ***   ***

koyunu otlatır kuzu güderdik,

köyden köye düğünlere giderdik.

Toplanıp bir yerde sohbet ederdik,

Çalardık, söylerdik sazımız vardı.

      ***     ***   ***

Yaz gelince yeşerirdi ovalar,

Katar katar yük çekerdi develer,

Tavşan kaçar tazı onu kovalar,

Tavşanları tutan tazımız vardı.

      ***     ***   ***

Tarlada orakla ekin biçerdik,

Taze yağı yerdik ayran içerdik.

Yayladan yaylaya konar göçerdik,

Ne güzel yaylamız, yazımız vardı.

      ***     ***   ***

Tarar saçlarını döker kulunca,

Dünya hali ahval böyle olunca.

Genç kızların nişanlısı gelince,

Utanıp kızaran kızımız vardı.

      ***     ***   ***

Sefil aşık hep maziyi anardı.

Sular akar değirmenler dönerdi.

Ocaklıkta koca kütük yanardı,

Ocaklık dolusu közümüz vardı.

              Mehmet DURMUŞ