Osmaniye’de İşgale Karşı Çıkanlar “Çeteler”, Örgütlenmeleri Ve Eylemleri
Osmanlı Orduları Mondros Ateşkes Anlaşmasının 5. maddesi gereğince terhis
edilmiştir.100 Anadolu’yu işgal eden İtilaf devletlerine karşı milli mücadeleyi bu
yüzden halk vermiştir. 30 Ekim 1918’de imzalanan Mondros Ateşkes Antlaşması
imzalandıktan sonra tepkiler oluşmaya başlamıştır.101 Oluşan tepkiler yerel ölçekli
oldukları için çözümlerde yerel coğrafyayı kapsar nitelikte olmuştur. Heyet-i Temsiliye
grubu ise bu yerel örgütlenmeleri Ulusal bağımsızlık hedefi etrafında bütünleştirip,
Milli mücadele harekatına kanalize etmiştir.
Osmaniye’de ise halk çete örgütlenmesine gitmiş, kadınıyla, erkeğiyle, çocuğuyla,
yaşlısıyla düşmana karşı kendisini ve memleketini savunmuştur. Çete; “Sırtta Maraş
obası, cepicen, başta beyaz börk, pozu ile sarılı belde kuşak, ayakta şalvar ve yün
dinleme çorap ve ham deriden çarık veya yemeni. Belde kama ve tabanca, göğüs
kısmında fişeklik ve omuzda tüfek....”102
Osmaniye’de milli mücadelede düşmana karşı savaşan çeteler denildiğinde şu
kişilerden söz edilmektedir. Divlimoğlu Hacı Efendi, Alibekiroğlu Dede Efendi, Gavur
Ali Hacelağa, Rahime Hatun ve Palalı Süleyman.103
Adı geçen çeteler, geçici mütareke sonrasında Osmaniye’de birçok eylemde
bulunmuşlardır.
kaynaklar:
100 Suna Kili Türk Devrim Tarihi, İstanbul,1995 s.18
101 Bülent Tanör, Türkiye’de Yerel Kongre İktidarları , İstanbul, 1999, s., 45
102 Ahmet Kılıç, Osmaniye Çete Harbi, Osmaniye 1976 s.29
103 Mehmet Gök ile görüşme,Osmaniye,14.Agustos.2005
104 Köken a.g.e. s.36-37
