Toplum olarak uçurumun eşiğindeyiz ama ne o uçurumdan aşağıya düşüyor nede ayağa kalkacak gücümüz var. Toplum genelinde bir umutsuzluk hakim ve bu umutsuzluğun en büyük nedenlerinden biri erdemlerimiz temel değerlerimiz peki ne bunlar sevgi ahlak ve adalet gün geçtikçe sevgisiz bir topluma dönüşüyoruz.
Herkes birbirinin kuyusunu kazmaya çalışıyor bir diğer en büyük sebep adaletsizlik bu ülkede suçlular cezasını çekmiyor haklı olan haksız duruma düşüyor bu ülkede peynir ekmek gibi uyuşturucu ve silah satılıyor bu ülkede bebekler çocuklar ve kadınlar katlediliyor keşke bir yazarın yazmış olduğu bir ütopya olsaydı ama maglesef bu gerçeğin ta kendisi cahit zarifoglunun dediği ben bu çağdan nefret ettim etimle kemiğimle nefret ettim ben insanların geleceğe umutla baktığı bir yerde yaşamak istiyorum.
Ben eski Türkiye'yi istiyorum insanların sevgiyle umutla yaşadığı o türkiyeyi kadınların el üstünde tutulup incitilmediği bir ülkede yaşamak istiyorum bu yazıyı yazma amacım İstanbul edirne kapı surlarında yaşanan vahşet cinayet biz ne ara bu hale geldik anlayamıyorum katil 19 yaşında genç yaşında hayattan koparılan o iki genç kızlar da 19 yaşında benden sadece iki yaş büyükler beni çok etkiledi sadece beni değil bir vicdanı bir kalbi olan herkesi etkiledi bence vatandaşlarımız çok güzel bir şekilde bu acıyı paylaştı ama asıl merak ettiğim şey biz ne ara bu hale geldik aklım almıyor almayacakta evet toplum olarak çoğumuzun psikolojisi az çok bozuk ama bir insanı parçalara ayırıp yalnız ölmek istemedim ne demek ve bu kişinin ciddi promleri olduğu halde hastanede yatış gerçekleşmemiş geçici bir şey diyip salınmış belki şu anda aramızda dolaşan nice ruh hastaları var ama bilmiyoruz .
Toplum olarak nereye gidiyoruz anlamış değilim ben eskiyi özleyip arıyorum sen özlüyorsun öteki özlüyor herkes haklı olarak daha güzel bir dünya istiyor ama bu sihirli bir değnek değil herkesin elinden geleni yapması gerekiyor özellikle devletin adalet gerektiği gibi yerine getirilmeli kimse kayırılmadan suçlular cezasını çekmeli uyuşturucu ve devlet memurları hariç bütün silahlar toplatılmalı bağımlılar ve ruhsal problemi olan insanlar tedavi altına alınmalı eğitim sistemi iyileştirilmeli niteliksiz üniversiteler kapatılmalı eğitim ezber üzerine değil öğretmek amaçlı yapılmalı.
Her çocuğun geleceğin bir ferdi olduğu kabul edilmeli ve en önemlisi ahlak dersi verilmeli nasıl daha iyi bir insan olmalıyız öğretilmeli bitkilerin ve hayvanların sevgisi aşılanmalıdır .Her sene binlerce ağacımız ormanlarımız ciğerlerimiz yanıyor hayvanlar katlediliyor o masum canlılar sonrasında tarım ve üretim bitiriliyor gün gelip üretim bittiği zaman tamamen dışarıya bağımlı hale geleceğiz.
işte o zaman ucuz diye ithal ettiğimiz bir ürün iki katı olacak çünkü rekabet ortadan kalkacak insanlar 1 avuç buğday almak için kavga edecekler parası olanlar hüküm sürecek ama her ne olursa olsun kapitalizm çarkını hiç durmadan duraksamadan çevirecek bir diğer sorunumuz da mülteciler ipsiz sapsız kim olduğu bilinmeyen kimseler aralarında katili sapığı her türlü insan var ne yazıkki biz kendi ülkemizde korunmasız bir hale getirildik neyse ama bunların başımıza gelmesinin tek sebebi adam sendecilik.
Ülkede ne yaşanırsa yaşansın bana dokunmayan yılan bin yaşasın düşüncesi çıkarcılık vicdan olmadıktan sonra bırakın gelişmeyi bir adım ileriye bile gidemeyiz ne yazıkki bir bireyin derdini kendi derdimiz gibi sahiplendiğimizde toplum olabiliriz, gelişebiliriz tıpkı menemen olayındaki gibi biz bir subay için menemeni yakan atamızın torunlarıyız onun kurduğu ülkeyi en iyi en güzel şekilde görmek istiyoruz.
Bu ülkede mutsuz umutsuz insanlar görmek yerine mutlu geleceğe umutla bakan sevgiyle dostukla birlik beraberlilke birbirine sımsıkı bağlanan insanların olduğu bir toplumda yaşamak istiyoruz gencecik yaşımızda bunları dert edinmek yerine geleceğe umutla bakmak istiyoruz güzel günlerde görüşmek dileğiyle sağlıcakla kalın .